"Τ' αντικείμενα στον καθρέφτη, είναι πιο κοντά απ' όσο φαίνονται."
Κάπως έτσι θα μπορούσε να μεταφραστεί γρήγορα κι ελεύθερα αυτό που δεκάδες φορές εδώ και τρεις μέρες έβλεπε ν' αναγράφεται στους καθρέφτες αυτοκινήτων και μοτοσικλετών. Μα καλά, το γράφουν για να το θυμούνται;
Αργότερα, τέσσερις μέρες αργότερα, η μόνη σκέψη που της είχε μείνει, πλαγιασμένη κι αυτή, μαζεμένη σαν έμβρυο, από το ένα συγκεκριμένο πλευρό, γιατί το άλλο πονούσε ακόμη και στο άγγιγμα, παρά τις γάζες που το προστάτευαν, και με ράμματα στα χείλη, και μ' έναν μεταλλικό νάρθηκα στο σαγόνι, και με τους βολβούς των ματιών σε συνεχή κίνηση, καθώς ο εγκέφαλος προσπαθούσε μάταια να ησυχάσει μέσα σ' εκείνο το ασφυκτικά γεμάτο αεροσκάφος της TWA για Φρανκφούρτη, ήταν: Μόλις βρω τον Νίκο θα του το πω αυτό. Objects in mirror are closer than they appear.
Οι βολβοί ηρέμησαν. Μόνο οι σφυγμοί της καρδιάς ήταν διακριτοί πια στις κινήσεις τους.
Η Στέλλα είχε δραπετεύσει ξανά. Αλλά αυτή τη φορά μόνη της.
-