Ξεκίνησε από το σπίτι του γύρω στις οκτώ, μέσα στην αχλύ του φθινοπωρινού πρωινού, 5 του Οκτωβρίου του 1986. Έγειρε το κεφάλι του ρίχνοντας μια ματιά στο κλειστό ακόμη Καφέ Σοφί καθώς έστριψε αριστερά για ν' ακολουθήσει την Μπίσμαρκστρασσε και μετά την Λεωφόρο της 17ης Ιουνίου. Τ' αυτοκίνητα λίγα όπως πάντα στους δρόμους του Δυτικού Βερολίνου. Κατέβαινε την Κουρφύστεννταμ για πολλοστή φορά στη ζωή του. Αλλά αυτή τη φορά από τη θέση του οδηγού ενός κόκκινου Τζιπ Ρένεγκεϊτ.
Κυλούσε αργά προς την Πύλη του Βρανδεμβούργου. Έφτασε στα όρια του Τείχους. Έκανε μια στάση χωρίς να κατέβει από το αυτοκίνητο, προσπαθώντας να διακρίνει ανάμεσα στην ησυχία των θαμπών ακόμη σκιών, τη στέγη του φυλακισμένου μνημείου, εκεί που τέσσερα άλογα σέρνουν πίσω τους το άρμα με τον αρματηλάτη του, με τα λευκά φυλάκια και τ' αντιαρματικά εμπόδια μπροστά του.
-